Opinie
Terwijl de daden in de Gaza-oorlog voor zich lijken te spreken, werd in het Nederlandse debat een andere verhullende realiteit geschapen. Inmiddels is de strijd (grotendeels) gestaakt, maar voor hoe lang? Israël heeft een nieuwe regering met de havik Netanyahu als premier en de extreemrechtse Lieberman als minister van Buitenlandse Zaken. Een goed moment voor een terugblik op de discussie over de Gaza-oorlog in ons land.
Gepubliceerd in 2009/1 Onvoltooid verleden
Eerst wat statistieken. Aan Israëlische kant zijn dertien soldaten gesneuveld. Aan Palestijnse kant zijn 1.400 doden gevallen, waaronder 451 kinderen, en zesduizend gewonden. Dat laatste is niet onbelangrijk. Ben je als ‘gewonde’ minder slecht af dan als gestorvene, vroeg ik me af toen ik op Al Jazeera een Palestijnse jongen in het bloed zag baden terwijl hij kreunde: ‘O God, was ik maar dood.’ Hij miste een oog en zijn onderlijf lag dubbelgevouwen naast zich. Het is de balans van de 23 dagen durende Gaza-oorlog.
Waar doden vallen is het altijd een hel, toch is het goed om een woord van Imanuel Kant in herinnering te halen: ‘Het gruwelijke aan oorlog is niet de mensen die het afvoert, maar de mensen die het oplevert.’ Natuurlijk, de argumenten van beide kampen zijn onderhand gemeengoed. Toch deed zich in het Gaza-debat iets fascinerends voor: het redeneren van het pro-Israëlische kamp bereikte ongekende surrealistische hoogtes.
Verder lezen? Bestel het nummer in de webshop.