Het offerdier speelt een belangrijke rol in de drie abrahamitische religies. Filmwetenschapper Janna Houwen analyseert hoe hedendaagse Marokkaanse films de spirituele en symbolische betekenis van het stervende dier vormgeven op het witte doek.
Gepubliceerd in 2025/1 Kat, Kameel, Kameleon
Van Rusland tot Senegal, van Frankrijk tot Argentinië: in de geschiedenis van de wereldcinema zijn beelden van stervende dieren niet weg te denken. Toen het medium film net was uitgevonden paste het tonen van stervende dieren binnen de traditie van spektakelcinema: een filmvertoning was een soort kermisattractie waarbij het publiek zich net zozeer liet overrompelen door beelden van een rijdende stoomtrein als van een geëlektrocuteerde olifant.
Later werd het medium op een meer journalistieke manier gebruikt om bijvoorbeeld jachttaferelen of slachthuisscènes vast te leggen in filmdocumentaires. Of het nu ter lering of ter (leed)vermaak is – het tonen van dierenleed dient het mensenpubliek. Ook op betekenisniveau gaat het vaak niet zozeer om de dieren, maar om de mensen. Filmbeelden van stervende dieren zeggen in veel gevallen iets over groepen mensen en hun onderlinge politieke en economische relaties.
Verder lezen? Bestel het nieuwe nummer in onze webshop.
