Media, beleidsmakers en wetenschappers zien de sportparticipatie van moslima’s vaak als teken van ‘empowerment’ en ‘integratie’ in de Nederlandse samenleving. In die berichtgeving lijkt keuzevrijheid in sport van moslima’s lijnrecht tegenover hun religiositeit te staan. Aan de hand van women-onlykickboksen laat Jasmijn Rana zien dat vroomheid niet in strijd is met het ontwikkelen van een sportersidentiteit. Seculariteit en religie zijn daarin juistonlosmakelijk met elkaar verbonden.
Gepubliceerd in 2022/2 Sport!
Ik ben gaan kickboksen om dezelfde reden dat ik naar deze wijk verhuisd ben:omdat ik me erin thuis voel. Hier vind ik de winkels die ik nodig heb. Ik voel me verbonden met de mensen. En women-onlykickboksen is een hobby die beter bij mijn religie past dan bijvoorbeeld flamencodansen, wat ik deed voordat ik me bekeerde tot de islam.
Gedurende haar proces van bekering besloot de 31-jarige Marcía om te gaankickboksen in een setting met alleen vrouwen. Ze had al wat aerobickickbok-servaring bij een sportschool, maar ze was nog nooit naar een kickboksgym geweest. Terwijl Marcía zich onderdompelde in de islam (ze was daarvoor niet religieus), begon ze haar kickbokstraining. De sport kent veel Marokkaans-Nederlandse rolmodellen, is financieel toegankelijk en heeft als buurtsport een sterke netwerkfunctie.
Dat de trainingen gescheiden waren voor mannen en vrouwen was doorslaggevend voor Marcía’s besluit om lid te worden van de gym. Ook de wetenschap dat ze zou toetreden tot een groep gelijkgestemden speelde een rol. Kickboksen is niet een specifiek islamitische sport, maar de scheiding tussen mannen en vrouwen en het feit dat in sommige wijken de meeste deelnemers, inclusief de trainers, moslim zijn, laten aspirantleden zien hoe kickboksen gemakkelijker dan andere sporten kan worden omgevormd tot een geschikte recreatieve sport.
Verder lezen? Pre-order het nummer in onze webshop.
Jasmijn Rana is universitair docent bij het Instituut Culturele Antropologie en Ontwikkelings-sociologie van de Universiteit Leiden. Momenteel doet ze als visiting scholar bij de University of California, Berkeley, onderzoek naar de racialisering van moslima’s tijdens recreatief hardlopen. Ze is auteur van het boek Punching Back: Gender, Religion and Belonging in Women Only Kickboxing (2022)
Noten
- Jasmijn Rana, “Ladies-only! Empowerment and comfort in gender-segregated kickboxi-ng in the Netherlands,” in Race, Gender and Sport, red. Aarti Ratna & Samaya Farooq Samie (New York: Routledge 2017); Samaya Farooq Samie en Sertaç Sehlikoglu, “Strange, Incompetent and Out-Of-Place: Media, Muslim Sportswomen and London 2012,” Feminist Media Studies 15, nr. 3 (2014): 363–381.
- Jasmijn Rana, “Secular‐religious Self‐improvement: Muslim Women’s Kickboxing in theNetherlands,” American Ethnologist 49, nr. 2 (2022): 191–203.
- Lila Abu-Lughod, Do Muslim Women Need Saving? (Cambridge, MA: Harvard Univer-sity Press, 2015).
- Niko Besnier, Susan Brownell en Thomas Carter, The Anthropology of Sport: Bodies, Borders, Biopolitics (Oakland: University of California Press, 2018), 45.
- Sarah Bracke, “Subjects of Debate: Secular and Sexual Exceptionalism, and Muslim Women in the Netherlands,” Feminist Review 98, nr. 1 (2011): 28–46; Gloria Wekker, White Innocence: Paradoxes of Colonialism and Race (Durham: Duke University Press, 2016).
- Charles Hirschkind, “Is There a Secular Body?,” Cultural Anthropology 26, nr. 4 (2005): 641.
- Jonas Otterbeck, “Battling over the Public Sphere: Islamic Reactions to the Music ofToday,” Contemporary Islam 2, nr. 3 (2008): 211–28.
- David Kloos, Becoming Better Muslims: Religious Authority and Ethical Improvement in Aceh, Indonesia (Princeton, NJ: Princeton University Press, 2018).