Akram Antaki heeft de laatste tien jaar gezocht naar de smalle marge van vrij denken in Syrië. Half maart schreef hij een uitvoerige beschouwing, vol zorg over een revolutie die gewelddadiger en sektarischer wordt.
Akram Antaki is misschien niet het meest voor de hand liggende gezicht van de Syrische revolutie. Ook zou hij zich erg ongemakkelijk voelen bij aanduidingen als ‘intellectuele vader van de revolutie’. Een revolutie die hij helemaal niet verwacht en gewild had. Tot drie maanden na de eerste demonstraties pleitte hij, als zo velen, voor een pad van hervormingen en dialoog. Hij is eerder verbaasd over wat er gebeurt in Syrië. Ik ontmoette Antaki voor het eerst in 2008, toen ik als teamleider Midden-Oosten van het net gefuseerde IKV Pax Christi Syrië bezocht. Mijn collega Marjolein Wijninckx, afkomstig uit het andere deel van die fusie, werkte al jaren met hem. Een oudere man, in de zeventig, intellectueel uit de Damasceense middenklasse, christen. Hij is hoofdredacteur van het online-tijdschrift Maaber, een filosofisch-cultureel tijdschrift dat vooral gericht is op het verspreiden van ideeën over geweldloze verandering. In het tijdschrift levert hij commentaar op maatschappelijke en in toenemende mate ook politieke ontwikkelingen in Syrië.
Verder lezen? Bestel het nummer Dwarsdenkers: 10 portretten in onze webshop.