De schrijfster Huda al-Attas komt uit het zuiden van Jemen. Zij deed mee aan de protesten in de Jemenitische hoofdstad Sanaa in 2011. Voor ZemZem schreef zij haar herinneringen op aan de gebeurtenissen in 2011.

De Arabische lente was een massale beweging tegen de dictaturen in het Midden-Oosten. Islamisten speelden hierin een prominente en soms zelfs beslissende rol. Zij hebben hiermee echter niet alleen de Arabische lente beïnvloed, maar tien jaar na het begin van de opstanden is duidelijk dat dit fenomeen hen ook heeft veranderd.

Wat betekent het herdenken van tien jaar Arabische Lente voor Jemenieten? Het hangt er vanaf met wie je spreekt.

‘De Arabische revoluties kunnen niet slechts één schrijver hebben,’ schrijft literatuurwetenschapper Brahim el Guabli.[1] Er is dan ook niet één standaardwerk over de Arabische Lente. Als experts bij het Grote Midden Oosten Platform zijn wij ervan overtuigd dat de veelzijdigheid van het Midden-Oosten en Noord-Afrika vraagt om nuance. Door diverse romans en novelles te lezen, wordt duidelijk dat de revoluties veelvormig en veelkoppig zijn en zich afspelen in verschillende tijden, samenlevingen en situaties.

De vraag ‘wat is er toch gebeurd met de Egyptenaren?’ raakt een gevoelige snaar bij een groot deel van de Egyptische middenklasse. Ze geeft een weemoed weer over het veronderstelde bestaan van ‘de echte Egyptenaar’. In dit essay onderzoek ik posts op sociale media om na te gaan hoe deze vraag online wordt ingevuld. Ik richt me op de afbeeldingen van vrouwelijke bekendheden en de verschillende manieren waarop zij onder de aandacht worden gebracht.

‘“Ngo-isering” is de term die wordt gebruikt door veel sociale bewegingen, activistennetwerken en academici voor de institutionalisering, professionalisering, depolitisering en demobilisatie van bewegingen die zich inzetten voor maatschappelijke en klimaatveranderingen,’ aldus onderzoekers Aziz Choudry en Dip Kapoor.[1] In Arabischtalige landen heeft de ngo-isering van queer activisme gedurende de afgelopen tien jaar geleid tot een toename van ngo’s (niet-gouvernmentele organisaties) die zich richten op lhbt’ers.

‘Ya buwayda, ya buwayda, ana get!’ (Eitje, ik kom eraan!). Een zaadcel met glimmende ogen zwemt tegen een rode achtergrond op buwayda af, een eicel met een zwart brilletje, roze wangetjes en een spiegeltje in de hand. ‘Ben je alleen, of kom je met heel veel anderen zoals iedere keer?’, vraagt ze in Egyptisch dialect, terwijl ze een blik in het spiegeltje werpt. De zaadcel, met de anderen in zijn kielzog, is ervan overtuigd dat hij haar zal bereiken, maar dan wordt plots de toegang tot het eitje geblokkeerd door een zware deur.