De vraag ‘wat is er toch gebeurd met de Egyptenaren?’ raakt een gevoelige snaar bij een groot deel van de Egyptische middenklasse. Ze geeft een weemoed weer over het veronderstelde bestaan van ‘de echte Egyptenaar’. In dit essay onderzoek ik posts op sociale media om na te gaan hoe deze vraag online wordt ingevuld. Ik richt me op de afbeeldingen van vrouwelijke bekendheden en de verschillende manieren waarop zij onder de aandacht worden gebracht.

‘“Ngo-isering” is de term die wordt gebruikt door veel sociale bewegingen, activistennetwerken en academici voor de institutionalisering, professionalisering, depolitisering en demobilisatie van bewegingen die zich inzetten voor maatschappelijke en klimaatveranderingen,’ aldus onderzoekers Aziz Choudry en Dip Kapoor.[1] In Arabischtalige landen heeft de ngo-isering van queer activisme gedurende de afgelopen tien jaar geleid tot een toename van ngo’s (niet-gouvernmentele organisaties) die zich richten op lhbt’ers.

‘Ya buwayda, ya buwayda, ana get!’ (Eitje, ik kom eraan!). Een zaadcel met glimmende ogen zwemt tegen een rode achtergrond op buwayda af, een eicel met een zwart brilletje, roze wangetjes en een spiegeltje in de hand. ‘Ben je alleen, of kom je met heel veel anderen zoals iedere keer?’, vraagt ze in Egyptisch dialect, terwijl ze een blik in het spiegeltje werpt. De zaadcel, met de anderen in zijn kielzog, is ervan overtuigd dat hij haar zal bereiken, maar dan wordt plots de toegang tot het eitje geblokkeerd door een zware deur.